Van noord tot zuid, van onderhoud tot operatie en van kade tot kantoor. ‘Steinweggers’ vind je over alle windstreken en op vele afdelingen en locaties. Maar wat weten we eigenlijk van onze collega’s? Deze keer geven Noëlle Chaabar (43) en Martien Wildeman (36) antwoord op de vraag: Wat doe jij nou?

Amsterdam versus Moerdijk, cacao versus mineralen en straalzand. De verschillen zijn groot, maar toch hebben Noëlle en Martien ook heel wat gemeen: ze werken allebei al jaren voor Steinweg en zijn beiden sinds kort teamlead van hun afdeling. Dat is best even wennen, bekennen ze bijna in koor: ‘Ik voel me nog steeds meer expediteur dan teamlead.’

De mens centraal

Noëlle begon 21 jaar geleden als administratief medewerker, groeide door tot senior-expediteur en stuurt sinds februari van dit jaar het administratieblok van de expediteurs op Soft Commodities aan. Ze is een luisterend oor, begeleidt mensen, zoekt oplossingen voor tal van uitdagingen en probeert structuur aan te brengen op haar afdeling. De mens staat bij haar altijd centraal. ‘Deze eerste periode ben ik vooral bezig met in kaart brengen van wat iedereen doet, waar mensen goed in zijn en waar ze gelukkig van worden. De juiste mensen op de juiste plek en samen onze doelen bereiken, daar gaat het om. De meeste mensen ken ik al heel lang, maar ik heb nooit op deze manier naar de afdeling hoeven kijken. Dat voelt best raar in het begin.’

‘De juiste mensen op de juiste plek.’

Samen bouwen

Martien herkent dat gevoel wel. Hij begon 13 jaar geleden bij Delta Marine Terminal in Moerdijk, dat later werd ingelijfd door Steinweg. Vanuit zijn functie als senior expediteur groeide hij in april door tot teamlead van de afdeling operations. ‘Het is inderdaad in het begin best lastig om je draai te vinden. Waar ik vooral aan moet wennen: ik had altijd onze grootste klant onder mijn hoede. Nu heb ik een soort paraplufunctie waarin ik contact heb met meerdere klanten en daarin mijn collega’s ondersteun. Dat maakt het ook wel weer uitdagend. Ik probeer mijn kennis en ervaring over te brengen zodat mijn collega’s hun werk zo goed mogelijk kunnen doen.  Het is leuk om met elkaar aan de afdeling te bouwen.’

Geen hokjes

Een thema dat speelt bij zowel Noëlle als Martien is: loslaten. Ze doen het werk al zoveel jaar, dat het lastig is om ineens iets anders te gaan doen. Ze groeien langzaam in hun rol en nemen beiden tijdens de overgangsperiode ook nog expediteurstaken op zich. ‘Dat gaat soms vanzelf, omdat sommige klanten jou nog steeds zien als aanspreekpunt’, legt Martien uit. ‘En ook omdat het handig is om te weten wat er allemaal speelt’, vult Noëlle aan. ‘Je wilt overzicht houden en je kennis verbreden.’ Wat ook meespeelt, is dat beide collega’s op een relatief kleine vestiging werken waar ze vrijwel alle klanten en collega’s kennen. De werkzaamheden zijn ook niet strikt afgekaderd. ‘Je krijgt alles mee en loopt makkelijk even bij elkaar naar binnen met vragen of uitdagingen’, schetst Martien. ‘Die ons-kent-ons-sfeer maakt het werk wel heel leuk. We denken niet in hokjes, maar helpen elkaar waar mogelijk.’

‘We denken niet in hokjes.’

Een wereld van verschil

Voordat ze bij Steinweg kwamen, kenden beide collega’s ons bedrijf en de vestigingen nog niet. ‘Ik had zelfs nog nooit een cacaoboon gezien!’, lacht Noëlle. ‘Ik woonde net in Amsterdam en zocht gewoon werk in de buurt. Bij de eerste sollicitatie was het meteen raak. Ik heb nog geen dag spijt gehad. Het werk is leuk en gevarieerd. Elke dag is anders.’ Door de jaren heen hebben Noëlle en Martien Steinweg wel zien veranderen. ‘Op een positieve manier’, vinden beiden. ‘Die klassieke ‘niet lullen, maar poetsen’-mentaliteit heerst nog steeds wel, maar het is allemaal wel veel moderner en professioneler geworden’, merkt Martien. ‘Kijk alleen maar naar hoe we met veiligheid omgaan. Dat is een wereld van verschil met tien jaar geleden.’ Noëlle sluit zich daarbij aan en ziet ook dat er stappen worden gezet op het gebied van HR: ‘Wat ik écht een positieve ontwikkeling vind is dat er heel mensgericht wordt gedacht. Wie ben je en wat kun je? Je krijgt de kans jezelf te ontplooien. We hebben voor Amsterdam ook een eigen HR-businesspartner. Dat is heel fijn!’

‘Ik had zelfs nog nooit een cacaoboon gezien!’

In de keuken

Een andere verandering die Noëlle signaleert is dat ze tegenwoordig iets minder op een ‘eiland’ zitten dan voorheen. Er komen wat vaker collega’s vanuit Rotterdam naar Amsterdam en vice versa. ‘Dat heeft er ook mee te maken dat we in Amsterdam bijna papierloos werken. In Rotterdam moet er nog veel gedigitaliseerd worden, dus ze komen regelmatig bij ons kijken hoe het in de praktijk werkt.’ Martien haakt daar meteen op in: ‘Wij krijgen uiteindelijk ook het nieuwe systeem, dus dat is een mooie aanleiding om eens naar Amsterdam te gaan. In Moerdijk zijn we nog best wel geïsoleerd, vind ik. Het kan dan ook geen kwaad om eens wat vaker bij elkaar in de keuken te kijken!’